A oczy Jego jak płomień ognia...

Jest coś niepokojącego w objawieniach Jana, a jednocześnie inspirującego. Nie pierwszy raz na moje płótno wlewa się ogień, nadając obrazowi nieco apokaliptyczny wygląd. Żywioł, który od dziecka mnie pociągał, a jednocześnie budził respekt, bo w końcu zbytnie zbliżenie się, mogło uczynić mi krzywdę.
    Tak samo było z majestatycznymi zjawiskami przyrodniczymi. Górami, burzami, orkanami... Lubiłam i nadal lubię to wszystko oglądać. Jest w tym coś... królewskiego. Nie ma na ziemi silniejszego nad sztorm, a jednak był taki, co uciszył go jednym gestem.

"jego oczy – jak pochodnie ogniste, jego ramiona i nogi – jak blask wypolerowanej miedzi, a dźwięk jego słów – jak głos tłumu."

– Daniela 10:6

Jakby się żyło z myślą, że jutro świat może dobiec gońca? Lubię życie, ale nie byłoby mi żal świata przez to, co się na nim dzieje. Tutaj zdecydowanie trzeba zaorać.

Polubiłam ten obraz za oczy pełne ognia. A cała reszta to lwia abstrakcja, która doskonale współgra ze skojarzeniem. Efekt jest ciekawszy w półmroku, te oczy naprawdę płoną...
    Czerwień jest jednym z moich ulubionych kolorów. Są to jeszcze brąz i jego różne odcienie aż po złoty, oraz fiolet i głęboki niebieski jak chaber.

"Nie płacz! Oto zwyciężył lew z pokolenia Judy, korzeń Dawida, aby otworzyć księgę i złamać siedem jej pieczęci.".

– Ap 5,5

format: 40x50
akryl
status: bezpański